سال 98 را باید از نقاط عطف تاریخ ایران معاصر دانست چرا که اتفاقات بسیاری را در خود جای داده است به طوریکه می توان آنرا خط تقسیم تاریخ محسوب نمود . بعد از چند ماهه اولیه ، آرام آرام در تابستان اثرات مخرب تحریمها بر بدنه جامعه نمایانتر گشت و فروش نفت ایران به حداقل ممکنه رسید و همین امر تکاپوی دولتمردان را در پی داشت که چطور و چگونه امور جاریه کشور را به پیش ببرند تا کمتر مشکلی حادث گردد . در پاییز با افزایش ناگهانی قیمت بنزین جامعه در یک شوک غیر منتظره فرو رفت و حتی باعث کشمکشهایی شد و در واقع از همین جا واگرایی تدریجی ایجاد گردید و بحران عمیقی بر روابط هییت حاکمه و مردم پدید آمد که هر آن احتمال گسترش داشت ( بحران نفوذ) از سوی دیگر بخشی از دست اندرکاران و مسولین میانی با حقوقهای تقریبا نجومی کمااینکه در خوابی بس سنگین فرو رفته بودند و با استفاده از رانتها و لابی ها و ژن خوبها ، یک زندگی خارج از ایران برای خود و نزدیکانشان فراهم ساخته بودند به عبارت دیگر جامعه در یک دو قطبی خاصی گرفتار آمده بود ( بحران توزیع ) و قشر متوسط که بقا و دوام هر جامعه ای وابسته به آن است روز به روز تحلیل می رفت همانهایی که پاشنه آشیل صحبتها و نظرات آنها در گوشه و کنار اشاره به مسایل اقتصادی و گرانی و تورم داشت.
تا اینکه در زمستان با یک واقعه بسیار باور نکردنی یعنی ترور سردار سلیمانی و حواشی پس از آن جامعه دچار خروش شد. از سویی مردم در غم از دست دادن فرمانده لایق و کاردان خود و از سویی دیگر خشم و عصبانیت شدید از آمریکا به طور اتوماتیک انتظار مردم را برای واکنش جدی بالا می برد و واژه انتقام سخت فصل مشترک مردم و مسولین و رسانه ها و فضای مجازی بود تا اینکه حمله موشکی به عین الاسد تا حدودی این تب و شور و حرارت را پایین آورد هر چند که خیلی زود ماجرای هواپیمای اکراینی کام همه را به تلخی گرایاند.
حال نکته آن است که چرا جامعه ما اینقدر دچار التهاب شدید شده است و در این شرایط خاص چه باید کرد البته با تایید موکد باید گفت شاید یکی از بهترین گزینه ها همان بود که وزارت خارجه ایران اعلام و عملیاتی کرد و بلافاصله بعد از حمله موشکی دکتر ظریف جریان را تمام شده دانست و طی یک نامه رسمی به سازمان ملل گفت که ما با کسی یا کشوری جنگ نداریم و در واقع سایه جنگ را از کشور دور نمود.
در پایان باید گفت درایت و آینده نگری مجموعه وزارت خارجه در صحنه بین المللی و استفاده از ابزار ت خارجی پویا در روابط بین الملل کشور را از پرتگاه جنگ رهانید ( ضمن آنکه انتخابات امسال مجلس هم بر پیچیدگی اوضاع می افزود) علی رغم آنکه پتانسیل جامعه و حتی بعضی از مسولین برای جنگ بسیار بالا بود ولی از آنجا که جنگها جز فقر و فلاکت و خرابی و خسارت وعقب ماندگی.به همراه ندارند پس بار دیگر می توان گفت دیپلماسی و استفاده از راههای عقلایی از بهترین ابزارهای ادامه حیات کشورها در سده 21خواهد بود
درباره این سایت