ایران چند ماهی است که آبستن تحولاتی بس شگرف گردیده است.
کمی قبلتر یکی از مقامات بلند پایه پاکستان راهی تهران می شود .مدتی بعد عمان هم رایزنی ها و گفتگوهای پیدا و پنهانی را هدایت می کند در انسوی ماجرا ایالات متحده امریکا رجز خوانی معمول خود درباره ایران را کاهش میدهد و علنا اعلام می کند که دنبال تغییر حکومت ایران نیست وزیر خارجه آلمان که در واقع لوکوموتیو اروپاست وارد تهران می شود انهم نه برای توسعه روابط دوجانبه چرا که سالهای بسیاری است که آلمان جز شرکای تجاری مطرح ایران محسوب نمی شود نقطه اوج این ترافیک دیپلماتیک سفر نخست وزیر ژاپن به تهران است که تقریبا مسبوق به سابقه نبوده است ایشان با پیام کتبی ترامپ راهی تهران می شود حال سوال این است دو کشور مذکور چرا وارد بازی ایران امریکا شده اند مگر وزنه ایران در ت خارجی انها چقدر است تقریبا کم و ناچیز . نتیجه انکه انها بیشتر دنبال نقطه مقابل قضیه هستند و حالا که به قدرت بلامنازع اقتصادی دنیا تبدیل شده اند می خواهند این قدرت خود را به زبان ی هم ترجمه کنند و حتی پیگیری آنها برای کسب کرسی دایمی در شورای امنیت در همین راستا قابل ارزیابی است
از تمامی تفاسیر فوق که بگذریم ایران از این تحرکات دیپلماتیک ماههای اخیر چه بهره ای برده است و آیا توانسته است از کارت خود به خوبی استفاده کند . اصولا رویکرد تعامل با دنیا برای ما چگونه تعبیر شده است و استراتژیست های کلان ما چه نوع نگاهی به این مسایل دارند و با ترس نگاه به بیرون را تا کی باید یدک بکشیم اصولا شاکله و علت اصلی دشمنی ایران با آمریکا چیست مگر ویتنام جنگی بس نابرابر و طولانی با خسارت بسیار با آمریکا نداشت ولی هم اکنون یکی از طرفهای اصلی ان می باشد مگر همکاری ایران و امریکا در قضیه افغانستان - طالبان - عراق بر کسی پوشیده است پس ایا نمی تواند این رویه به مسایل خاص ایران امتداد یابد که در غیر این صورت باید با چین روسیه هند ترکیه . تعاملی بالاجبار داشته باشیم
به طور خلاصه انکه امریکا خواستار گفتگو با ایران شده است و به نفت ایران هم احتیاجی ندارد موشکهای ایران هم خاک امریکا را تهدید نمی کند و اصولا توان دفاعی ما با امریکا قابل قیاس نیست حتی در یک حالت فرضی که بسیار بعید می نماید اگر درگیریی هم ایجاد شود ما حداکثر می توانیم ناوگان تمام مسلح امریکا در خلیج فارس را نابود کنیم که حدود 5000 نظامی در ان می باشند علاوه بر ان در سوریه افغانستان یمن هم تعداد محدودی از امریکا کشته خواهند شد شایدم چند پایگاه امریکا مثلا در ظهران عربستان یا در امارات هدف قرار بگیرند .این جنگ فرضی تماما هوایی و دریایی خواهد بود و از قضا اکثر تاسیسات نفتی بنادر تجاری ما در جنوب استقرار دارند و حتی بدون استفاده از نیروی زمینی می تواند کل پیکره اقتصادی ما را نابود کند از سوی دیگر چه بسا این جریان به دور دوم انتخابات امریکا هم برسد و انها هیچ عجله ای ندارند چرا که با فشار اقتصادی و تحریمها خودبخود ایران تحت فشاراست نقش اقتصادی جهانی ما هم قابل چشم پوشی است مثلا تولید خوشبینانه 1 میلیون تن در روز در مقابل حدود 54 میلیون بشکه اپک و غیر اپک اصلا رقمی محسوب نمی شود که بخواهیم از سلاح نفت استفاده کنیم و انزوای ان مشکلی ایجاد نمی کند.بستن تنگه هرمز هم علاوه بر تبعات خاص ان از نظر حقوق بین الملل چندان محلی از اعراب نمی تواند در این معادله داشته باشد پس چرا باز هم امریکا میل به مذاکره دارد شاید یکی از دلایل ان دستیابی به آسیای مرکزی و قفقاز و حتی روسیه از طریق ایران باشد چرا که ایران تنها کشور تک جداره منطقه می باشد ولی پاکستان افغانستان ترکیه دو جداره هستند یقینا این کشورها هارتلند جهان بوده و با منابع غنی نفت و گاز خود نقش موثری در تحولات آینده خواهند داشت. پس ایا بهتر نیست حالا که اکثر قدرتهای بزرگ در حال استفاده بردن از ایران به هر نحوی می باشند ما این رویه را از طریق دیپلماسی با خود امریکا انجام دهیم.
درباره این سایت