یکی از شاخصه های توسعه یافتگی کشورها میزان ومقدار مطالعه آحاد ان جامعه است و در واقع رابطه ای مستقیم بین انها برقرار می باشد که کشورهای اروپای شمالی در این زمینه سرآمد می باشد
11 نوامبر هر ساله ( 20 آبان ) آغاز هفته بین المللی علم و صلح است و در اقسی نقاط عالم برنامه هایی بدین منظوربر پا می گردد . یونیسکو هم هدف این هفته را بهره مندی تیپ غالب جامعه از ثروت و علم و فن آوری می داند و دنبال ایجاد فضای گفتمان پیرامون تاثیر علم و فن آوری بر زندگی مردم است. در طی این ایام بازدید از موزه های علم- معرفی شخصیتهای علمی برجسته -بازدید از مراکز و موسسات موثر در ایجاد تعامل بین علم و صلح و توسعه.انجام می شود به عبارتی دیگر علم در خدمت صلح و توسعه - دموکراسی - رفاه - همکاری های بین المللی- ایجاد مراکز تحقیقاتی چند وجهی- انجام پروژه های مشترک بین کشورها قرار می گیرد و پس از ان حتی پا را فراتر نهاده و دنبال حذف خشونت بویژه علیه ن و کودکان تحت هر عنوانی می باشد.
از سوی دیگر 25 نوامبر ( 4 آذر) روز جهانی مبارزه با خشونت علیه ن می باشد که در اکثر کشورهای جهان به رسمیت شناخته شده است حال اگر از دو مناسبت فوق گذر کنیم به 24 آبان که روز کتاب و کتابخوانی است خواهیم رسید ( نمایشگاه اراک به همین مناسبت بود ) و از ترکیب سه مقوله فوق جامعه ای آرمانی و ایده ال و پویا و توسعه یافته در پیش رو خواهیم داشت.
ولی چرا این امر در کشور ما صورت عملی به خود نگرفته است و با وجود این تعداد دانشجو و فارغ التحصیل آمار مطالعه ما بس وحشتناک است و دانشگاهها فقط به کارخانه مدرک زایی تبدیل گشته اند و اصلا چرا تعداد دانشگاههای خرد و کلان هم بسیار بالاست مگر نمیشد در هر استانی یک دانشگاه جامع با تمامی امکانات و هییت علمی قویوجود می داشت . چرا در رنکینگ دانشگاهها در سطح جهانی ما رتبه دو رقمی نداریم در حالیکه چند کشور اسیایی همین رتبه ها را دارند . دانشگاه تهران به عنوان سوگولی مراکز علمی ایران رتبه ای بهتر از 370 نباید داشته باشد . چرا . آیا فقط اکتفا کردن به یک روز خاص بنام دانشجو (16 آذر) مشکل را حل کرده است انهم با مراسمی تقریبا تکراری که هر ساله به وسعت ایران انجام می شود دانشجویانی که بسیار ضعیف و قشری با درس برخورد می کنند.
و در پایان باید گفت عبارت توانا بود هر که دانا بود در ایران امروزمحلی از اعراب ندارد
درباره این سایت